Wracając z pięknego Wrocławia, warto na chwilę zjechać z autostrady A2 i znaleźć się w Łasku (diecezja łódzka).
Do odwiedzenia tego bardzo urokliwego miasteczka na czele z przepiękna kolegiatą, zainspirował mnie Kustosz Sanktuarium (Kolegiata Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny i św. Michała Archanioła) – ks. Piotr Pirek, za co z serca mu dziękuję. No i dzięki Piotr za pyszną kawę:). No rosołu nie było…ale do nadrobienia! Żarcik…:)
Historii tego miejsca nie będę Wam opisywać. Znajdziecie ją na stronie www parafii – https://www.lask-sanktuarium.pl/start.html. Wypada mi pogratulować bardzo przejrzystej i przemyślanej witryny internetowej. Więcej takich parafialnych stron!
Kościół, który powstał z fundacji kanclerza i prymasa Jana Łaskiego został zbudowany w latach 1517-23 w stylu późnego gotyku. Został gruntownie przebudowany po pożarze, który zniszczył świątynię w roku 1749 i zmienił wówczas swój styl na barokowy. Dobudowano wtedy dwie kaplice, których patronkami zostały św. Anna i Matka Boska.
Aktualnie kościół posiada trzy nawy oraz prezbiterium zamknięte wielobocznie. Wyposażenie to przede wszystkim rokokowe ołtarze: główny z obrazem św. Michała pędzla Filipa Castaldiego z ok. 1760 roku oraz boczne z obrazami Świętej Rodziny i św. Rocha oraz świętych Antoniego, Wojciecha i Stanisława.
W zakrystii stoi barokowa szafa z połowy XVII wieku, bogato intarsjowana. Z pierwotnego stylu budowli w zakrystii i skarbcu, przylegających do prezbiterium zachowały się gotyckie sklepienia gwiaździste.
Obok kościoła stoi od roku 1982 obelisk poświęcony jego fundatorowi – Janowi Łaskiemu
Najcenniejszym darem, jaki Prymas Jan Łaski ofiarował kościołowi łaskiemu, jest skarb otoczony szczególnym kultem od pierwszej połowy XVI w. – alabastrowa płaskorzeźba w kształcie tonda, przedstawiająca Matkę Bożą z Dzieciątkiem. Tondo to, o średnicy 40 cm, jest jednym z najpiękniejszych dzieł włoskiego renesansu w Polsce. Wykonane zostało pod koniec XV w., prawdopodobnie w pracowni włoskiego artysty Andrea delia Robbia, który specjalizował się w rzeźbieniu w lazurowej terakocie. Prymas Polski Jan Łaski przywiózł tę rzeźbę w październiku 1515r. z Rzymu, gdzie przebywał na Soborze Laterańskim V. Był to dar papieża Leona X. Potwierdza to m.in. zapis z 1531 r., zawarty na kartach księgi Bractwa Różańcowego przy kolegiacie łaskiej, który informuje: Anno Domini 1531 obrasz Panny Marij w kościele łaskim z kamienia głazowego robiony, którij był przywiósł sławny pamięci nieboszczyk Jan Łaski arcybiskup Gnieźnieńsky, fundator tego kościoła łaskiego…
Z wydarzeniem tym związana jest ta oto legenda:
Gdy Jan Łaski poprosił papieża Leona X, aby podarował mu przepiękny wizerunek Matki Bożej do budowanej kolegiaty w Łasku, Ojciec Święty zasmucił się i nie był temu chętny. Z pomocą przyszła sama Najświętsza Maryja Panna. Otóż medalion, z obu stron wypukły i jednakowo rzeźbiony, podzielił się na dwie części. Jedna mogła być podarowana, a druga, z tym samym wizerunkiem, pozostała w Rzymie.
Już w 1532 r. sława wizerunku Matki Bożej Łaskiej ściągała wielkie rzesze pielgrzymów na uroczystości maryjne nie tylko z rozległej prowincji gnieźnieńskiej, lecz nawet z południowo-wschodnich kresów Rzeczypospolitej. Dowodem na to jest relacja tutejszego infułata, późniejszego arcybiskupa Władysława Łubieńskiego, który pisał, iż w 1729 r. na odpust Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny przybyło do Łasku 29 tys. wiernych (tyle udzielono Komunii Św.), samo miasto liczyło wówczas około tysiąca mieszkańców. Powodem tak licznych pielgrzymek były uzdrowienia i cuda dziejące się za przyczyną Matki Bożej Łaskiej. Jeden z opisów podaje: W roku 1650 pracowity Jakób z Woli Zaradzynskiej, parafii Pabianickiej zeznał, że przez dwa tygodnie nie widział i cierpiał wielki ból oczu. Lecz skoro był ofiarowany do Matki Bożej Łaskiej w dniu Uroczystości Wniebowzięcia NMP, zaraz ozdrowiał i nakazajutrz powrócił o własnych siłach do domu.
Cudowny wizerunek Matki Bożej Łaskiej podczas wielkich uroczystości wynoszony był poza mury świątyni. Ostatni raz płaskorzeźba wyniesiona była ze świątyni 2 lipca 1933r. z okazji Diecezjalnego Kongresu Eucharystycznego, w którym uczestniczył biskup sufragan Kazimierz Tomczak. Po wielu latach, ku radości mieszkańców Łasku, Matka Boża Łaska ponownie opuściła mury świątyni, aby 25 września 2005r. na oczach Kościoła łódzkiego być koronowaną papieskimi koronami przez Prymasa Polski. Korony te 18 sierpnia 2002 r. na Błoniach Krakowskich poświęcił Ojciec Święty Jan Paweł II. Była to pierwsza koronacja papieskimi koronami w naszej archidiecezji łódzkiej. Nastąpiła w 490. rocznicę sprowadzenia wizerunku Matki Bożej Łaskiej z Rzymu przez Prymasa Jana Łaskiego. Koronacja zbiegła się z 480. rocznicą konsekracji świątyni, 140. rocznicą powstania dekanatu łaskiego i 80. rocznicą przyłączenia Łasku do diecezji łódzkiej.
Oznaką ciągle żywego kultu Matki Bożej Łaskiej jest fakt, iż korony, które posłużyły do koronacji Matki Bożej Łaskiej i Dzieciątka Jezus, zostały wykonane z darów parafian oraz przybywających tu pielgrzymów.
Warto tam być i spojrzeć Pani Łaskiej w oczy…
Ja to zrobiłem!
