Czwartkowe popołudnie i cel przeze mnie wybrany okazał się strzałem w dziesiątkę. Nie wspomnę już o pogodzie i towarzystwie…REWELACJA!
Na wspólne wędrowanie zaprosiłem moja dobrą przyjaciółkę – Anetkę. Udaliśmy się do Suwalskiego Parku Krajobrazowego, a naszym celem było Jezioro Jaczno. Wiecie co? Anetka zaproponowała…ha ha, żeby nasze wyprawy nazywały się „Wędrujące MORŚWINY”. Musiałem sprawdzić jak to coś wygląda! Hm? Całkiem sympatycznie:)
Może najpierw kilka słów o Parku.
Został utworzony w 1976 r. w celu ochrony unikatowego krajobrazu polodowcowego i jego szczególnych walorów krajoznawczych, przyrodniczych i geologicznych. Jest to najstarszy park krajobrazowy w Polsce. Jego powierzchnia to 62,84 km2. Zlokalizowany jest on w południowej części Pojezierza Północnosuwalskiego, które stanowi piękny przykład krajobrazu polodowcowego z licznymi wzniesieniami, krętymi dolinami rzecznym, małymi jeziorkami polodowcowymi oraz głazowiskami. Najbardziej znanym miejscem w Suwalskim Parku Krajobrazowym jest Jezioro Hańcza, najgłębsze jezioro w Polsce (głębokość 108,5 m).
Tereny na północ od Suwałk różnią się zasadniczo od Mazur, przede wszystkim jest tam mało jezior i są one stosunkowo niewielkie. Największe jeziora tego obszaru: Hańcza, Szelment Wielki, Rospuda Filipowska, mają powierzchnie ok. 3-3.5 km2, co przy powierzchni „morza mazurskiego”, czyli jeziora Śniardwy, wynoszącej 113,8 km2 jest wielkością symboliczną. Największe jezioro Puszczy Augustowskiej, Wigry, położone na południowy-wschód od Suwałk, ma powierzchnię 21,1 km2, też znacznie większą niż jeziora Pojezierza Północnosuwalskiego.
Na Suwalszczyźnie, z wyjątkiem Puszczy Augustowskiej i Puszczy Romnickiej jest mało lasów, dominują łąki, pastwiska i pola uprawne. Cały teren ma charakter mocno rolniczy, jest tu mnóstwo pól uprawnych, na łąkach i pastwiskach pasą się liczne krowy. Spotkać też można konie pasące się luzem.
Zaludnienie jest tu bardzo małe, wsie liczą zwykłe kilka-kilkanaście domów i dzieli je zwykle 4-5 km odległości pośród pól uprawnych, łąk i (nielicznych) lasów.
Może wystarczy…A teraz….
Ścieżka wokół Jeziora Jaczno to malownicze miejsce, które tworzy pętlę o łącznej długości nieco ponad 7 kilometrów. Nie jest to łatwy teren do kijkowania. Jej rozpoczęcie i zakończenie mieści się w Smolnikach, a sama trasa została oznaczona na szlaku kolorem żółtym. Ze Smolnikami mam dużo pięknych wspomnień. Tam często spacerowałem, jak pracowałem na parafii w Suwałkach. To bardzo często był mój popołudniowy azyl…Tam też poznałem moich przyjaciół…Oj to były czasy!
W trakcie podróży na Ścieżce wokół Jeziora Jaczno znaleźć możemy 12 przystanków, które zostały opisane tablicami informacyjnymi. Wymieniam je na końcu😊. Warto przy każdym zatrzymać się na chwilę i oddać się lekturze, żeby wiedzieć, co z czym się je…i gdzie tak naprawdę się jest, a informacji jest dość sporo.
Wśród przystanków na trasie znajdziemy punkt widokowy U Pana Tadeusza. Trasa ścieżki prowadzi przez wieś Smolniki tuż obok cmentarza z zabytkową kapliczką oraz koło kościoła parafialnego – pozdrawiamy ks. Jacka i gospodarzy Zagrody Biały Niedźwiedź.
Tuż za punktem widokowym ścieżka przebiega przez drogę. którą w kultowej ekranizacji powieści Pan Tadeusz, maszerowały wojska napoleońskie. Można było jeszcze usłyszeć odgłosy stukających wojskowych zbroi . Oj wyobraźnia zadziałała…, a koleżanka szukała w przydrożnych rowach „zakutego łba” – na próżno.
Następnie na Ścieżce wokół Jeziora Jaczno znajduje się drugi punkt widokowy, z którego rozciąga się niezwykły widok na jezioro Jaczno. W trakcie kolejnych etapów wędrówki pod ścieżce, możemy zobaczyć młyn w Jacznie oraz Jeziora Kamenduł i Kojle. No i ten punkt widokowy: „Na Ozie w Smolnikach”, gdzie spotkamy się z największą deniwelacją (różnicą wysokości), ok. 120 m w niżowej części Polski!
Oto krótka fotogaleria:)
Oj pięknie tam…Warto wybrać się na samotny, długi spacer, bądź zaprosić przyjaciół do wspólnego wędrowania, tak jak zrobiłem to ja.
My wróciliśmy mimo lekkiego zmęczenia mega zadowoleni i radośni, optymistyczni i z głowami pełnymi pomysłów na inne „Morświnowe” wyprawy:)
Przystanki na ścieżce to kolejno:
1. Punkt widokowy: Wiata w Smolnikach
2. „Brama Smolnicka” do Suwalskiego Parku Krajobrazowego
3. Punkt widokowy „Na ozie”
4. Las grądowy Uroczyska Smolniki
5. Punkt widokowy „Panorama Smolnicka”
6. Wąwóz „Stara Droga”
7. Wysięk źródliskowy – stanowisko skrzypu olbrzymiego
8. Borealna łąka torfowa
9. Stary młyn w Jacznie
10. Bobrowe źródła
11. Bór na wzgórzach kemowych
12. Erozyjny jar strumienia
13. Murawa piaskowa na Sandrze Smolnickim.
Do spotkania na szlaku…
A….Anetko dziękuję za wspólny CZAS, pogaduchy i radość:)
