Cedr…ten wyczekiwany przeze mnie od momentu wylądowania na ziemi libańskiej, występuje w godle oraz na fladze Libanu. W dawnych czasach większość wzgórz libańskich pokryta była tymi cennymi, długowiecznymi drzewami, których drewno służyło między innymi do budowy statków. Jeszcze do końca XIX wieku rozległe lasy cedrowe porastały wyżej położone części Libanu. Niestety masowa wycinka sprawiła, że dzisiaj to drzewo jest rzadkością. To drzewo jest chyba najbardziej wiarygodnym świadkiem burzliwej historii Libanu.

Dziś cedrów w Libanie prawie nie ma. Rosną w kilku rezerwatach, z których najbardziej znany jest Las Bożych Cedrów w okolicach miejscowości Bszarra, wpisany na listę Unesco. Jakże tam pięknie i zielono…

Las Bożych Cedrów i libańskie cedry stanowią wizytówkę kraju. Podobno władze starają się zalesić cedrami wzgórza libańskie, na razie jednak „Cedars of God” to ledwie większy zagajnik, ale warty odwiedzenia.

Najstarsze drzewa mogą nawet liczyć 1,5 tys. lat. Te iglaste kolosy o prostych pniach wydzielają piękny zapach, a wysokością sięgać mogą 40 m. Sam pień pokryty jest czarnobrunatną, gęsto spękaną i pręgowaną korą. Drewno ma ciepły czerwony odcień i nie posiada sęków. Cedr świetnie radzi sobie bez wody, rosnąc nawet w bardzo nasłonecznionych miejscach, jest jednak wrażliwy na mróz.

Młode drzewa mają stożkową koronę, która w miarę upływu czasu, u starszych, rozrasta się szeroko na kształt rozłożystego parasola. Obwód takiej korony u najbardziej wiekowych okazów osiąga wielkość 60–90 m. Potężne gałęzie rozrastające się w linii poziomej  i tworzące wiele pięter pełnych zieleni, wyglądają majestatycznie. Średnica pnia dochodzi do 2–3 m, co przekłada się na obwód przekraczający nawet 10 m. Szyszki cedru osiągają długość ok 10 cm. Rosną, stercząc ku górze. Dojrzewają 2-3 lata po kwitnieniu i rozpadają się na drzewie. Olejek z nich uzyskiwany służył dawniej do celów konserwatorskich, podobnie jak żywica.

Biblia ponad 70 razy wspomina te wspaniałe drzewa. Np. w Psalmie 92 czytamy: „Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, rozrośnie się jak cedr na Libanie”. Z tej racji, że drzewo cedru jest żywiczne i niebutwiejące, stało się symbolem siły, niezniszczalności, szlachetności, piękna i długowieczności. To właśnie z drewna cedrowego król Dawid zbudował swój pałac. Jednakże najbardziej kojarzony z cedrem stał się jego syn, król Salomon. On to do budowy imponującej świątyni jerozolimskiej sprowadził potężne ilości drewna cedrowego, do tego stopnia pokrywającego wnętrze budowli, że mówiono o świątyni jako o „Domu Lasu Libanu”.

Suche cedry są wykorzystywane przez miejscowych artystów do tworzenia przepięknych rzeźb.