Gozo to siostrzana wyspa Malty i Comino, która zamieszkana jest przez mniej niż 40 tys. mieszkańców. Nie jest duża, gdyż jej długość to tylko 14,48 km, a szerokość 7,25 km. Można ją zwiedzić w ciągu jednego dnia. I tak tez się stało…Podekscytowani, wyruszyliśmy po pysznym śniadanku, na jej podbój – najpierw autobusem, następnie promem (z portu w Cirkewwa do portu w Mgarr) – oj wiało😊 i znów na pokładzie wypadało spróbować lurowatej kawy – prawda wujku Bogdanie?

• 

• 

Wydaje się na pierwszy rzut oka wyspą bardzo podobną do Malty, ale tak naprawdę wyspy różnią się od siebie. Gozo to kraina spokoju, ciszy, relaksu gdzie nie uświadczymy modnych klubów i hałaśliwych knajp. W odróżnieniu od Malty, na Gozo poznamy czym jest wyspiarsko-wiejskie życie, gdzie mieszkańcy nie znają pojęcia wyścigu szczurów i nie gonią ślepo za karierą. Gozo to bardzo poukładana wyspa i znacznie bardziej zadbana niż Malta chociaż znacznie mniej rozwinięta. Mimo, iż Gozo to stosunkowo mała wyspa, to i tak każdy znajdzie tam coś dla siebie. Od piaszczystych plaż, przez zjawiskowe klify i zatoki, do starych kościołów i nawet świątyń megalitycznych (o nich na końcu)! No właśnie te klify…BAJKA! Zapraszam WAS na GOZO i  na to, co mi zostało w sercu.

Xlendi – leży w południowo-zachodniej części wyspy Gozo nad małą zatoką, a jej nazwa wzięła się najprawdopodobniej – co ciekawe, od xelandiona, czyli rodzaju  bizantyjskiego statku. Miasteczko cieszy się dużą popularnością wśród turystów. My byliśmy tam w lutym. I na całe szczęście, jeszcze nie było tam tłumów… Można było spotkać się z samym sobą, chodź na chwilę, zachwycić się na spokojnie wspaniałym, lazurowym kolorem wód Morza Śródziemnego. Nie wspomnę już o fotkach😊.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Ogromne zainteresowanie tym miejscem, spowodowane jest niewątpliwie jego usytuowaniem – bezpośrednio nad zatoką, u podnóża wapiennych klifów. Jak się patrzy od strony malutkiej plaży (która nie należy do najpiękniejszych – to moje zdanie), ma się wrażenie, że jest ono wciśnięte między skały. Niewątpliwie to miejsce zaraża spokojem i pewnego rodzaju wyciszeniem. Xlendi to wioska rybacka, a sama zatoka jest urocza i bardzo wąska. Wzdłuż owej zatoczki ciągnie się długa, betonowa promenada. Można tu przysiąść na jednej z wielu ławeczek i podziwiać czystą, lazurową wodę Morza Śródziemnego…Oj jest tam klimatycznie! Zapomniałbym…była również sposobność skosztowania tutejszych specjałów – przetworów owocowo-warzywnych, likierów z opuncji i cytrusów, serów kozich, win, miodów, no i oczywiście kaparów oraz pachnących słońcem suszonych pomidorów. Pychotka😊!

Zatoka Dwejra – ups…i następny mały „cud”! Tam trzeba być obowiązkowo! To najbardziej znane miejsce na Gozo z kilkoma ciekawymi atrakcjami: Skalnym Grzybem, Wewnętrznym Morzem i Niebieską Dziurą. Skalny Grzyb – to formacja skalna, na której powierzchni w czasach krzyżackich rosła dziwna roślina lecznicza. Wykorzystywana była podczas dolegliwości trawiennych i służąca do tamowania krwawiących ran. Uwaga! Roślina leczyła również impotencję! Panowie podróżujący ze mną chcieli się tam szybko dostać i skorzystać ze specyfiku. Niestety….za duże fale😊. Pan Tomasz, Eugeniusz i wujek Bogdan byli zawiedzeni. Jest jeszcze szansa kupienia specyfiku w lokalnych sklepikach. Zatem szukajmy…Ale że ks. Ryszard razem z nimi? Hm…😊. Roślina ta była bardzo cenna dla rycerzy maltańskich, dlatego tuż obok wybudowali twierdzę, a za kradzież jej groziło ciężkie więzienie. Wewnętrzne Morze – to słone jezioro, połączone wąskim przesmykiem z otwartym morzem. Przy dogodnej pogodzie wypływają stąd rybacy, można również skorzystać z wycieczki łódkami. Była okazja, więc wsiedliśmy w łodzie i popłynęliśmy na otwarte morze. Przeżycie niesamowite z dreszczykiem i sporą dawką emocji: malutka łódeczka mimo dość sporych fal dawała sobie nieźle radę. Formacje skalne, które tam spotkaliśmy robiły piorunujące wrażenie. Wypatrywaliśmy Lazurowego Okna – pocztówkowa wizytówka wyspy, ale na próżno. Można było je zobaczyć do 8 marca 2017 r. Podczas sztormu natura zburzyła swoje dzieło. Natura dała – natura zabrała! Poszczególne skały można dostrzec w odmętach wód morza i to też robi wrażenie…a oczy wyobraźni w tym miejscu „działają” szczególnie. A…Bożenko jak się czujesz po kąpieli?:)

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Victoria albo Rabat (stolica Gozo) – położona jest centralnej części wyspy, jest piękna i klimatyczna. Do 1897 roku nosiła ona nazwę Rabat. Zmieniona została na Victorię na cześć królowej Victorii, bowiem Malta – jak pamiętamy (szaliczek Viktorii i jej koronkowe rękawiczki) – była przecież kolonią brytyjską! Pomimo że od tego momentu upłynęło sporo czasu, w dalszym ciągu używane są obie nazwy. Normalnie można się pogubić! Stolica jest przytulną miejscowością z wąskimi uliczkami, małymi placami i dużą liczbą kościołów – zresztą jak wszędzie. To, co koniecznie musimy zobaczyć w Victorii to przepiękna Cytadela górująca nad miastem, którą widać już z daleka. To tak naprawdę małe ufortyfikowane miasteczko, które w średniowieczu służyć miało okolicznej ludności jako schronienie przed muzułmańskimi piratami. Ci bowiem przybywali na Maltę po niewolników!  Dranie! Po napadzie Osmanów w 1551 roku, Cytadela została przebudowała przez Zakon Maltański i umocniona. Na terenie Cytadeli mieszka dziś tylko kilka rodzin, ale tamtejsze uliczki i piękna barokowa katedra pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny (tego dnia niestety niedostępna turystom, a szkoda) robią wrażenie. Wnętrze katedry jest bogato zdobione w stylu barokowym. Ciekawie wygląda kopuła, której w rzeczywistości nie ma, gdyż brakło na nią pieniędzy – widać to bardzo dobrze z perspektywy murów obronnych. Jedna wielka dziura! W jej miejscu na suficie widnieje malowidło, które dzięki odpowiedniej perspektywie daje złudzenie istnienia kopuły.

Z cytadelskich murów rozciąga się wspaniały, panoramiczny widok na miasto i całą wyspę Gozo. Idealne miejsce na super fotką i instagramowy lans – prawda Daguś? Przed katedrą znajduje się naprawdę piękny pomnik Jana Pawła II i jego relikwie w katedrze Cytadeli. Jak się okazuje polski papież jest ukochanym papieżem na całej Malcie. Wcale się im nie dziwie, też za nim tęsknie…Jan Paweł II odwiedził maltańskie wyspy 3 razy. Dwie oficjalnie wizyty odbyły się w ramach podróży apostolskich Ojca Świętego natomiast trzecia była zupełnie nieplanowana i wynikała z awarii samolotu, którym Papież pielgrzym zmierzał do Afryki. Szczęściarze😊

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Bazylika Ta’Pinu – imponująca położona wśród zieleni, którą trudno przeoczyć, jako że jest sporych rozmiarów, architektoniczny majstersztyk. Bazylika Ta’Pinu to miejsce pielgrzymek, odkąd w XIX wieku lokalni rolnicy słyszeli głosy z tamtejszej kapliczki nawołujące ich do modlitwy. W wyniku tego ponoć kilka osób po objawieniu zostało uzdrowionych, a lokalny biskup uznał to jako cud. W miejscu tym powstała piękna Bazylika, górująca nad dość płaskim otoczeniem. Obecny budynek powstał w latach 1919-1931 w miejscu wcześniejszej kaplicy z XVI wieku. Warto odwiedzić, jest to jeden z największych maltańskich kościołów. W wewnątrz kościoła można zobaczyć płyty nagrobne osób, które były świadkami objawień Maryjnych oraz bardzo ciekawe ofiary wotywne. W tym kule i protezy uleczonych osób. Znajduje się tutaj także droga krzyżowa wzdłuż drogi. Mieliśmy szczęście celebrować w tym miejscu Eucharystię. Spotkanie z Matką i Jej bliskość wywoływały wzruszenie. Zainteresowani widzą…M – miłość, A – adoracja, T – troska, K – krzyż, A – amen!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

Świątynia megalityczna Ggantija – jedna z najstarszych wolno stojących budowli na świecie. Powstała ona pomiędzy 3600 a 3200 r. p.n.e. i jest dużo starsza niż piramidy w Gizie. Ggantija to najstarsza z megalitycznych świątyń archipelagu. Właściwie są to dwie świątynie otoczone wspólnym murem i wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Wg legendy zbudować ją miała w ciągu jednej nocy gigantka Sunsuna, dodatkowo nosząc na rękach swoje dziecko. Wedle naukowców było to miejsce kultu bogini płodności. Chodząc pomiędzy ogromnymi murami i głazami, z których niektóre ważą ponad 50 ton, trudno jest sobie wyobrazić, w jaki sposób ówcześni ludzie stworzyli coś tak olbrzymiego. Zastanawia również, jakich narzędzi do tego użyli? Warto tam być i zachwycić się ogromem budowli! Polecam zajrzeć również do miejscowego muzeum.

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

To nie wszystko co oferuje wyspa Gozo.

Trzeba tam powrócić i zatopić się w tym, co teraz nie było mi dane zobaczyć, czy dotknąć!